Siedem cnót

Wydanie zbiorowe

Antologia poezji kobiecej siedmiu autorek, które połączyły pasja pisania, wrażliwość, odwaga, świadomość i moc sprawcza do realizowania marzeń. To kobiety w różnym wieku, w różnej sytuacji życiowej, z bagażem różnych doświadczeń i różnymi pomysłami na życie: Kamila Górniak z Bydgoszczy, Joanna Jurkiewicz-Gülmez z Poznania, Anna Pewniak z Wrocławia, Małgorzata Siemianowska z Solca Kujawskiego, Monika Wojciechowska z Siedlec, Agnieszka Krokowicz z Opola, Eliza Mikucka z Warszawy.

Liczba siedem rezonuje z wiarą, duchowością, przebudzeniem, świadomością, akceptacją, rozwojem, intuicją, wewnętrzną mądrością, głęboką kontemplacją, emocjami, uczuciami, manifestowaniem w czasie i przestrzeni szczęścia. Tomik składa się z 7 rozdziałów (po jednym dla każdej piszącej), w których znajdzie się 7 utworów o najważniejszych dla nich wartościach. Każdy rozdział otwiera baśniowe zdjęcie piszącej, wykonane przez bydgoską fotograficzkę artystyczną Agnieszkę Mlicką (Ezo Oneir).

W obecnych czasach posiadanie systemu wartości i kształtowanie odpowiedzialnych postaw moralnych niektórym może się wydawać tak obce jak baśniowa kraina – stąd konwencja fotografii. Poprzez własne wiersze chcą zachęcić kobiety, młodzież, czy też każdą osobę poszukującą swojej drogi do zweryfikowania poglądów dotyczących własnego systemu wartości. Wspólnym tomikiem pragną zachęcić osoby uzdolnione artystycznie, szczególnie osoby piszące poezję do prezentowania swojej twórczości i podążania za głosem serca oraz konsekwentnego działania w kierunku realizacji marzeń.

Między wierszami

Robert Ryszawa

“Poezja Roberta Ryszawy jest utrzymana w postromantycznym tonie i staje się pretekstem do afirmacji esencjonalnej kobiecości. Autor poszukuje w tych relacjach z jednej strony elementu dopełniającego, z drugiej stara się odkryć, co różnicuje mężczyzn i kobiety. Można podejrzewać, że w zależności od perspektywy czytelnik odnajdzie nieświadomą akceptację patriarchalnych kodów, które ustawiają kobietę w roli muzy, gdzie, jak odgaduję, jest możliwa harmonijna koegzystencja płci, na przyjętych kulturowo zasadach. Jednak może się zdarzyć też tak, że inni znajdą tam krypto przedstawienia społeczno – kulturowej formy opresji, kiedy muza będąca natchnieniem poety, może zostać sprowadzona do roli przedmiotu męskiego pożądania. Dopóki bohaterkom podmiotu lirycznego udaje się tej kreacji unikać, czytelnik wciągnięty jest w grę nierozstrzygalności, w której waloryzowanie tego, co męskie i kobiece rozgrywa się na trzecim piętrze iluzji.”

Robert Brzęcki